نظام مددکاری اجتماعی ایران؛ دیروز.. امروز.. فردا

در صورتی که سازمان نظام مددکاری اجتماعی در کشور تشکیل شود؛ مددکاران اجتماعی کشور می توانند یک پایگاه رسمی و صنفی در اختیار داشته باشند اما حقیقت این است که تشکیل سازمان نظام مددکاری به هیچ وجه جای دیگران بویژه تشکل های صنفی را تنگ نخواهد کرد! اولین دلیل ظهور و شکل گیری نهادهای حرفه ای طبقه و جایگاه قرارگیری آنها در حوزه حقوق عمومی است یعنی واسطه بین مردم و حکومت. در اینگونه سازمانها در حقیقت برای دفاع از حق و حقوق خودشان تشکلی را به وجود می‌آورند بخصوص در جوامع دموکراتیک و غالباً در چنین جوامعی است که نظام ها شکل می‌گیرند، در واقع فلسفه اصلی برای وجود چنین نظام هایی رسیدن به اهداف آن حرفه است، وجود چنین نظام هایی که متشکل از متخصصین آن حرفه است باعث می‌شود که کارهای توسعه‌ای دولت و کلاً کارهایی که عیار مالی زیادی را برای دولت دارد به دوش چنین سازمانهای غیر دولتی گذاشته شود و دولت وقتش را صرف امور دیگری کند. همچنین مشخص است که گردهمایی یک گروه یا جمعیت تخصصی و حرفه ای، توان بالاتری برای انجام کارها به اعضای آن می‌بخشد، بنابراین یک هدف اصلی دیگر از تشکیل چنین نظام هایی کمک به گردش بهتر در فعالیتها و تسهیل در کار اعضای آن است. اگرچه اهداف برای هر سازمان نظام می‌تواند متفاوت باشد.

تشکیل سازمان نظام بصورت غیر دولتی با هدف تعیین مرزهای حرفه ای، حمایت از جایگاه حرفه ای، تعیین صلاحیت حرفه ای و دفاع از حقوق صنفی در بسیاری از کشورها یک ضرورت حرفه ای است.

بیش از ۵۰ سال از عمر مددکاری اجتماعی میگذرد اما هنوز اتفاق میمونی که به تشکیل نظام مددکاری ختم شود نیفتاده. این درحالیست که هرروز امیدوار به توسعه حرفه مددکاری و پذیرش آن در سطح جامعه هستیم. این امید نشأت گرفته از حضور هزاران مددکاری است که در کلینیک های مددکاری، موسسه خدمات اجتماعی و شعب فعال انجمن مددکاران اجتماعی در سراسر کشور در حال ارائه خدمت هستند. و همزمان با آن شاهد رشد روزافزون مخاطبین همین مددکاران اجتماعی با عنوان مددجویان و گروههای هدفی هستیم که محصول آسیب های مختلف اجتماعی و بحرانهای موجود در جامعه هستند.

برنامه ریزان اجتماعی برای اجرای پروژه های خود در دورترین نقاط روستایی و صعب العبور به حضور مددکاران اجتماعی نیاز دارند که بدون پشتوانه و نظام حرفه ای در حال ارائه خدمات ارزشمندی با ماهیت اجتماعی هستند.

آیا مسئولین و تصمیم گیران اصلی میدانند استراتژیهای کنترل و کاهش آسیب های اجتماعی نیازمند حضور جدی این مددکاران و فعالین حوزه اجتماعی است که در کنار سایر حرفه های یاورانه بایستی در صف مقدم این برنامه ها باشند؟

مسئولیت اجتماعی نمایندگان محترمی که در ادبیات و سخنرانیهای خود مفاهیم کیفیت زندگی مردم و رشد و توسعه و سلامت اجتماعی را اعلام میکنند، می طلبد که به این ضرورت و نیاز مهم توجه ویژه ای داشته باشند.

نزدیک به ۵ سال از طرح تأسیس سازمان نظام مددکاری اجتماعی جمهوری اسلامی ایران در صحن علنی مجلس شورای اسلامی توسط آقای دکتر موسوی چلک “رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران” میگذرد.

آنچه در این فاصله زمانی اتفاق افتاده و گریبانگیر همه افراد جامعه شده بی تفاوتی های اجتماعی، کاهش مولفه های سرمایه اجتماعی و طرد و واگرایی انسانها به جای همگرایی و مشارکت و همدلی و … است.

نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی بویژه کمیسیون اجتماعی مجلس چگونه به این باور خواهند رسید که جامعه در شرایط بسیار نابسامانی قرار گرفته و امروز باید بیش از گذشته دغدغه سلامت آحاد جامعه را داشته باشند و غفلت از این سرمایه ها جبران ناپذیر است؟

مهری فتائی | نماینده انجمن مددکاران اجتماعی ایران شعبه لرستان
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران